O szkole
Historia szkoły
od roku 1927
Szkoła Podstawowa w Winiarach powstała w czasach zaboru austriackiego, jako obowiązkowa szkoła ludowa. Stary budynek szkoły pochodzi z 1910 roku. Historia placówki została zapisana na kartach kroniki, założonej w 1927 roku, przez ówczesną kierowniczkę Marię Lichoniewiczówną. Początki swojej pracy pani Maria wspomina, jako trudne. Szkoła była zaniedbana, zimna, brakowało podstawowych pomocy i książek. Zgodnie z obowiązującymi ustawami działały dwie klasy. Do szkoły zostało zapisanych 81 dzieci, z których znaczna część opuszczała, bądź w ogóle nie przychodziła na zajęcia. Mieszkańcy wsi byli nastawieni wobec szkoły obojętnie a nawet wrogo. Niska frekwencja uczniów spowodowała, że w 1930 roku działała tylko jedna klasa. W takiej małej placówce, oprócz kierownika, zwykle uczył jeszcze jeden nauczyciel oraz ksiądz parafii w Dziekanowicach.
Od samego początku uczący kładli duży nacisk na działalność wychowawczą i oświatową. Urządzano obchody ważnych rocznic historycznych i państwowych. Należały do nich obchody Święta Odzyskania Niepodległości, Konstytucji 3 Maja, wybuchu Powstania Listopadowego, dzień Patrona Szkoły Św. Jana Kantego czy imieniny Marszałka Piłsudskiego. W 1928 roku uczniowie po raz pierwszy pojechali do kina w Dobczycach, a w pięć lat później uczestniczyli w wycieczce do Częstochowy. W 1934 roku powstało przy szkole koło byłych wychowanków, które zajęło się przygotowywaniem jasełek i zabaw w tutejszej świetlicy. W 1938 roku w szkole działały cztery klasy, a nowym kierownikiem został Henryk Burkowicz.
W dniu wybuchu wojny uczniowie rozpoczęli normalną naukę. Do szkoły zostało zapisanych 91 dzieci. Wkrótce rozpoczęły się pierwsze represje. Okupanci niemieccy w kolejnych rozporządzeniach rozkazali usunąć ze szkoły dzieci żydowskie oraz zakazali używać polskich książek, map i obrazów historycznych. Jedynym obowiązującym podręcznikiem miał być „Ster”, który oferował uczniom bardzo ograniczoną wiedzę. Szkoła posługiwała się pieczęcią z napisem niemieckim, a świadectwa były wypisywane zarówno w języku polskim, jak i niemieckim. Mimo surowych zarządzeń, wiele pomocy do nauki zostało ukrytych, a dzieci uczyły się z zakazanych podręczników.
W styczniu 1943 roku zorganizowano dwa komplety tajnego nauczania w zakresie szkoły podstawowej. Jeden dla młodzieży do lat 16 prowadziła Halina Burkowicz, drugi dla starszych Stanisław Burkowicz. Młodzież spotykała się mieszkaniu pana Jana Dziubka z Winiar. W okresie wyzwolenia w szkole mieściły się magazyny, a mieszkańcy okolicznych wsi i uczniowie zmuszeni byli do prac przy budowie okopów.
W styczniu 1945 roku, po wkroczeniu Armii Radzieckiej, wznowiono naukę. Dzięki ofiarności i poświęceniu tutejszego grona, ani szkoła, ani pomoce do nauki nie zostały zniszczone. W pierwszych latach po okupacji, gdy władze socjalistyczne realizowały program odbudowy kraju ze zniszczeń i reformę szkolnictwa, znów dały się we znaki spore trudności. W szkole działało 6 klas w trzech kompletach. Były to klasy łączone. Z powodu wprowadzenia nowego programu brakowało podręczników. Działała jednak biblioteka szkolna, która w pewnym stopniu mogła pomóc uczniom.
Od samego początku kładziono nacisk na działalność społeczną i oświatową. Urządzano obchody Święta Pracy oraz Dni Oświaty, Książki i Prasy. Na terenie szkoły powołano szereg organizacji, takich jak: Komitet Odbudowy Warszawy, Spółdzielnię Uczniowską, koło PCK czy SKO. Urządzano liczne przedstawienia i wieczornice, a zebrane pieniądze przeznaczano na cele społeczne lub zakup książek. W 1948 roku, zgodnie z realizacją reformy szkolnej, utworzono jeden obwód szkolny łączący szkoły w Winiarach i Kunicach. Umożliwiło to realizację programu szkoły 7-klasowej, a w przyszłości 8- klasowej. W tym czasie pracę w Winiarach podjęła późniejsza wieloletnia nauczycielka, pani Karolina Uhacz. Był to okres walki z analfabetyzmem oraz podniesienia poziomu ideologicznego w szkolnictwie. Młodzież szkolna i nauczyciele zostali zaangażowani do urządzania obchodów ważnych rocznic i świąt państwowych. Musieli także należeć do wielu organizacji i kół. W 1954 roku założono w Winiarach pierwszą drużynę harcerską. Opiekunką drużyny została pani Emilia Serafin.
W 1956 roku funkcję kierownika szkoły objął pan Tadeusz Panasiewicz. Był to czas przemian i chęci powrotu do dawnych wartości. Mieszkańcy wsi głośno domagali się przywrócenia nauki religii i zawieszenia krzyży w klasach.
Na początku lat 60-tych rozpoczęło działalność ognisko przedszkolne oraz biblioteka gromadzka w Kunicach. W Winiarach zaczęła funkcjonować szkoła 8- klasowa. W szkole urządzono pracownię biologiczną, która ze względu na bogactwo eksponatów zajmowała czołowe miejsce w powiecie. W tym czasie przystąpiono również do urządzania boiska szkolnego. Młodzież szkolna brała udział przy odgruzowaniu terenu zamku w Dobczycach, a pracami tymi kierował nauczyciel historii i późniejszy opiekun zamku pan Jan Kowalski.
W 1967 roku po raz pierwszy opuściła mury szkolne klasa 8. W 1968 roku funkcję kierownika szkoły przejmuje pani Irena Speruda. Na początku lat 70-tych rozpoczęto wprowadzanie nowej reformy, związanej z wprowadzeniem tzw. 10-latek. W związku z tym zorganizowano gminną szkołę zbiorczą w Gdowie, do której odeszli uczniowie klas 5-8. Szkoła w Winiarach stała się jedynie punktem filialnym. Mimo wielu trudnych zmian szkoła działała, zacieśniała się współpraca z Komitetem Rodziców. Uczniowie uczestniczyli w wielu ciekawych i wartościowych wycieczkach, np. do Warszawy. W szkole działa wiele organizacji młodzieżowych. Tradycją stały się zawody organizowane na tutejszym boisku sportowym oraz opieka nad grobem żołnierza w Kunicach, pełniona przez drużynę Zuchów.
W 1979 roku funkcję kierownika szkoły przejmuje pani Maria Bednarska. W kolejnych latach, po odejściu od pomysłu szkoły 10-letniej, placówka w Winiarach znowu staje się samodzielną szkołą 6-klasową. W 1985 roku dyrektorem szkoły zostaje pani Agata Kasprzyk. W szkole prężnie działają organizacje, istnieje chór i teatrzyk szkolny. Drużyna Zuchów zajmuje trzecie miejsce na festiwalu teatrzyków w Dobczycach. W 1988 roku drużyna zostaje wyróżniona przez Komendę Chorągwi w Krakowie. Szkolne koło SKS zajmuje czołowe miejsce w konkursach oszczędzania. Zacieśnia się współpraca z Kołem Gospodyń Wiejskich. Odbywają się liczne wycieczki szkolne. W szkole coraz bardziej dają się jednak we znaki problemy lokalowe. Rośnie liczba uczniów, których nie da się zmieścić w ciasnych klasach. Rozpoczyna się nauka na dwie zmiany. Koniec lat 80-tych to czas wielkich przemian i rodzących się nadziei. W 1989 roku przywrócono naukę religii w szkole. Do grona nauczycieli dołączył ksiądz Stanisław Kurek.
Początek lat 90-tych przyniósł reorganizację zarządzania szkolnictwem. Szkoły zostały podporządkowane samorządom lokalnym. Powoli następują zmiany w sposobie nauczania i oceniania uczniów. Rosną wymagania zarówno w stosunku do uczniów jak i nauczycieli. W programie szkolnych uroczystości znów pojawia się święto Konstytucji 3 Maja oraz Odzyskania Niepodległości. Na drodze do lepszego piętrzy się jednak wiele przeszkód.
W 1997 roku wybudowana i oddana jest do użytku nowa szkoła i dyrektorem zostaje pani Magdalena Hebda. W 1999 roku szkole nadaje się imię św. Jadwigi Królowej. Szkoła działa prężnie, a budynek jest przestronny i nowoczesny.
W obecnym budynku szkoła funkcjonuje od 1997 roku. Od początku swojego istnienia zajmowała czołowe miejsce w społeczności lokalnej, z którą ściśle współpracowała i czyni to nadal, angażując się w szereg akcji organizowanych nie tylko na terenie naszej gminy.
Szkoła posiada bardzo dobrą bazę lokalową, w tym pracownię komputerową z dostępem do Internetu oraz pełnowymiarową salę gimnastyczną, którą udostępnia całej społeczności. Na szkolnej sali gimnastycznej odbywają się różnorodne zajęcia sportowe: rozgrywki młodzieży, osób dorosłych, imprezy „Dzień Rodziny – Święto Sportu”, spotkania gościnne dla innych szkół (np. z olimpijczykiem Pawłem Zygmuntem), zawody sportowe w ramach „Parafiady” (trwające już od 14 lat 3-dniowe rozgrywki między sołectwami i szkołami podstawowymi z terenu parafii Dziekanowice) ze Szkołami Podstawowymi w Dziekanowicach i w Nowej Wsi. Od 2005 roku na terenie szkoły istnieje Uczniowski Klub Sportowy „OLIMP”, który podejmuje różne akcje sportowe i prowadzi zajęcia pozalekcyjne dla dzieci.
Szkoła posiada wielu sympatyków wspierających wszystkie działania służące jej rozwojowi, wzbogacające jej ofertę edukacyjną i promujące jej osiągnięcia. Od lat aktywnie współpracuje z Radą Rodziców, Strażą Pożarną w Winiarach, Kołem Gospodyń Wiejskich, radą sołecką oraz całą społecznością lokalną.
W 2007 roku dyrektorem szkoły zostaje pani Małgorzata Chorąży–Woźniak i pełni rolę gospodarza do 2012 roku, kiedy to funkcję tę powierza się pani Beacie Kramarskiej.
W 2011 roku szkoła zostaje przyjęta do KLUBU PRZODJUĄCYCH SZKÓŁ. W szkole panuje przyjazny klimat – za pomocą dobrej komunikacji, pozytywnych relacji nauczyciel-uczeń, wsparcia emocjonalnego w trudnych dla ucznia sytuacjach, budowania dobrych relacji z rodzicami, pomocy uczniom mającym problemy szkolne, rozpoznawania uczniów z grup ryzyka, udzielania uczniom oraz rodzicom informacji o specjalistycznej pomocy poza szkołą oraz zaangażowania kadry pedagogicznej. Wszyscy starają się założone cele realizować z wielkim zapałem i z sercem, co sprawia, że dzieci czują się w niej dobrze i bezpiecznie. Dzięki wsparciu i pracy wielu ludzi dobrej woli udało się wymalować sale lekcyjne oraz utworzyć klasopracownie przedmiotowe, w tym salę multimedialną, by stworzyć uczniom optymalne warunki nauki i rozwoju. Dzieci bardzo żywo reagują na wszelkie pomysły, sami chętnie włączają się w ich realizację. Jednocześnie mamy świadomość, że jeszcze wiele jest do zrobienia.
Nasze dzieci chętnie spędzają czas w swojej szkole. Szczególnie uwielbiają wszelkie zajęcia sportowe i rozgrywki na szkolnej sali gimnastycznej. Lubią także zajęcia z informatyki, która dla wielu z nich jest „oknem na świat”. Bardzo chcielibyśmy dać naszym dzieciom jeszcze więcej powodów do radości i sprawić, by czuli się w niej komfortowo…
